Wel, wie had dat gedacht! Ons Lucske is na 30 dagen stappen in Santiago aangekomen. Na een korte maar natte etappe van ongeveer 20km. stond ik voor de kathedraal. Vanmorgen was het warm maar veel mist en een bui af en toe kon er ook nog bij. Weer door de bossen met eucalyptus, maar he dichter ik Santiago naderde, hoe meer er langs de gewone weg moest gewandeld worden en hoe drukker het werd. Vanop Monto De Gozo was zo goed als niets te zien van de stad. De voorwijken waren nog te zien maar dat was alles. Vlug doorstappen was de boodschap. Hoe eerder in Santiago hoe beter. Het was toch wel even schrikken van de enorme drukte hier. Lawaai van auto´s en vrachtwagens, en volk in de binnenstad. En ik dacht dat ik hier vroeg was. Op het plein voor de kathedraal nog wat staan rond kijken of ik geen bekenden zag. Het was toch wel een emotioneel moment zo op dat plein staan en de kathedraal aanschouwen Een half uurtje aanschuiven om mijn compostela te krijgen, dat viel goed mee. Later zou blijken dat de rij al veel, heel veel langer geworden was. Ik denk meer dan een uur aanschuiven zou geen probleem zijn. Mijn naam in het latijn is Lucam. Zo staat dat op mijn compostela. Daarna ben ik langs de toeristische dienst geweest om adressen van albergues en ben dan hier in het oude centrum in een albergue terecht gekomen. Mijn spullen hier afgezet en naar de pelgrimsmis geweest. Er zat één Vlaming in de mis die vertrokken was in St.Jean P.d.P.. Dat zal ik wel geweest zijn zeker. Niet alle mensen hebben het geluk, maar ik heb de butafumero zien zwaaien. Ja, dat is mooi om zien. Dan iets gegeten en terug naar de albergue voor de gebruikelijke rituelen. Douche, de was, bed opmaken enz... . Wel, ik blijf hier twee dagen. Woensdag vertrek ik terug richting Finestere. Ik ga verder de stad in met vrienden en als ik een computer zie die een kaartlezer heeft zet ik de foto´s op de blog.
Groetjes van een ECHTE pelgrim.